grimmig opgeschud uit onze lange sluimer
en neergesmakt in een vijandig rijk
met wetten van een andere planeet
zoeken we een weg terug naar thuis
nu de nacht maar likt aan onze dagen
we zijn als bloemen in oktober
leven nu of nooit
er is wel een medicijn:
een dichtgeschroefd gezicht breekt altijd open
in antwoord op een glimlach
probeer dit
kneed je grote dromen tot iets alledaags
bak een taart voor iemand,
vind een soepel fietsje, verover nieuwe wegen
maak een tuin die nabloeit
was oude vlekken weg
stuur een brief
bewaar tevreden rommel
zie vogels naar de verte zwermen en loop een stukje mee
moet je binnen blijven sta erboven
je bent veilig thuis, zing het uit en luister hoe dat klinkt
neem jezelf op sleeptouw ga iets maken
een jurk, een fotoboek,
vouw vogels van papier en zwaai naar alle kinderen
draai het lot een loer maak van je zes een negen
leg nooit de lat te laag
en leef
Gedicht voor filmopname project omzien naar elkaar
© Marije Verbeeck, oktober 2020