er komt iets in je hoofd op
uit het niets een licht, een rafeltje,
een machientje dat dingen doet gebeuren
antwoord van de zaden die je plantte
het levenswonder dat ze vonden de kiemen
juichend als een kind dat niets verbergen kan
de niet te stoppen vloed
met golven die je willen dragen
brengt schelpen om de mooiste uit te kiezen
voor iemand
je was een dapper schild, voor eentje
die nog kleiner en nog banger was dan jij
die keer dat je je warme bed verliet
om buiten in het donker
op de zon te wachten
een groot en gapend podium je durfde
niet je overwon jezelf je kreeg
van iedereen applaus
de mensen in de raad moeten het met minder doen
negenenveertigkommanegen procent
dat is in elk geval een halve afgang
en de halve ondergang van dat
waarvan we al te graag beweren
dat wij het zijn, dat het ons bepaalt
© Marije Verbeeck, 23 maart 2022
