Het antwoord van het uitzicht
Vandaag mag ik weer een gedicht zoeken. Ergens in onze fraaie gemeente moet het liggen, maar waar? In Eerbeek! roept het op deze mistige novemberochtend. Langs het fietspad vloeien grijswitte zwammen als nevelen de grond uit. Zo zetten de nevelzwammen de dichter meteen in de goede stand en de hele weg ligt weer geplaveid met poëzie. Daar staat een kunstleren fauteuil in de berm. Er is een bordje bij gezet: Rita getrouwd. Dat geeft heel wat om over na te denken. Bij het Apeldoorns Kanaal: de in vrolijke kleuren geschilderde diepe verlatenheid van de lege buitenspeeltuin. Gelukkig laat een eik, net als ik onder hem door fiets, takkenvol blad vallen. Dat stemt feestelijk, meer nog dan confetti of rijst. Rechts doemen een paar échte Jan Mankesbomen op. Alsof ze geschilderd zijn, tegen een blauwgroene lucht. Een duidelijke aanwijzing. Dus fiets ik eerst maar eens langs huisnummer 13 op de dr. Gunningstraat. Dat wilde ik toch al: het uitzicht dat ik van het schilderij ken, in het echt zien.
Alleen de sneeuw ontbreekt. Het ontroert sterk, alsof tijd niet bestaat. Binnen komt iemand naar het raam, zich misschien afvragend wat ik daar sta te peinzen. Als ik daar woonde zou ik een reproductie van Uitzicht atelier te Eerbeek bij dat raam hangen. Dat een fantastisch Droste-effect geven, maar dan anders. In de verte schemert Huis te Eerbeek als de maan door de bomen. Dáár moet ik zijn. Een heuse perspectiefwissel: het uitzicht dat de schilder antwoordt.
jaren was ik hier, jouw blikveld
dag na dag zat jij daar aan de overkant
turend door je ziende ogen
naar een vogel, boom of bloem
gezeten aan het raam zette je je lijnen
en kleurde vlakken dun als water dun als lucht
steeds weer kijken en weer wat herzien
tot je de verf tot leven had getoverd
op een dag, het sneeuwde in november,
toen zag jij mij
niemand die zo teder keek als jij
jij schilderde mij toe, gaf me eeuwig leven
had ik maar zulke dunne woorden
zulke transparante zinnen ik zou je zó,
dwars door de tijd, weer zachtjes terugbezorgen
aan je raam in Eerbeek, als het kon
Marije Verbeeck, Brummens/Eerbeeks Weekblad 20 november 2020