ZIJ
Hallo…ja, wij zijn veilig hier
we hebben onderdak, hebben genoeg te eten,
we leren nieuwe straten, we leren Nederlands
we hangen onze was buiten in de lentezon
…de kleine jongen plast weer in zijn bed
net als de meeste kinderen
we lezen in hun ogen wat ze moesten zien
’s nachts liggen we wakker van gemis
en waar ons hart zou moeten zijn daar voelt het koud
en leeg… hallo… bén je daar nog wel?

WIJ
kunnen wij een oorlog nog bevatten?
onze vrede is een grijsaard van bijna tachtig jaar
- al tachtig jaar een aangeklaagde vrede -
vergiftigd door de strijd van altijd ergens
televisies kunnen uit en kranten kunnen dicht
toch blijft de oorlogswalm als vuile mist
ook in onze straten liggen
we blazen driftig op ballonnen, we blazen zeepbellen,
we weten verder niets te zeggen
niemand kan een oorlog ooit bevatten

ONS
op deze kleine, lieve aarde
zo vatbaar voor verlies als voor een virus
dat wij omwille van al onze kinderen
door onze tranen, door onze woede heen
blijven zien
dat vernietiging niets brengt dan zichzelf
blijven tasten naar de vrede die kostbaarder dan leven is
en wat vrede mogen vinden

misschien, misschien is dat de zin van het verdriet

© Marije Verbeeck, voorgedragen in Eerbeek op 4 mei 2022