Het land dat ieder draagt

Lofdicht op de gemeente Brummen en haar inwoners

Je hoeft niet ver te gaan
of diep te graven: hier zit het oer
nog in de grond en in de harten
van de mensen. Dit landschap,
eeuwig moederdier gelegen tussen beken en rivier,
droomt zich een weg naar onze kernen.

Je hoeft niet ver te gaan
of diep te graven: hier stroomt het leven
uit de grond, we wassen hout met water
tot papier en schrijven onze namen
in het bestaan van kinderen die over vele jaren
langs oevers van de IJssel gaan.

Je hoeft niet ver te gaan
om buur te zijn: of men in Broek
geboren is, Marokko of Molukken,
man of vrouw bemint, we weten van elkaar
dat elke bron dichtbij of ver ontspringt
en dat we toch naar ’t zelfde punt toe vloeien.

Je hoeft niet ver te gaan
om vrij te zijn: de straten dragen mannen van verzet,
op lentedagen zien we verre nevels groeien
waarin hun moedig silhouet ontroert
en nooit vergeten wordt.

Je hoeft niet ver te gaan
om stil te zijn: hier horen dichters
vliegen gapen, kasteelheer, boer en bermtoerist
verstaan het land dat ruimte laat.

Je hoeft niet ver te gaan:
dit is het dorp dat ieder voedt.
En we verschillen, dat is waar.
Maar oog, of tand, of staart,
we vormen met elkaar
een leeuw die krachtig klimt
en rijpe bramen draagt.

Laurens Hoevenaren, dorpsdichter gemeente Brummen
Ter gelegenheid van de presentatie als eerste dorpsdichter van de gemeente Brummen
Uitgesproken op 13 mei 2016 op het Marktplein in Brummen