Pijlers van ons leven

Zes zuilen rijzen bij de dorpen op,
beringde vingers van een reuzenhand
die alle dorpen draagt. Ze wijzen als pilaren
naar tijden die wij kennen uit verhalen,
ijzer van ons wezen.

Twaalfhonderd jaar zijn wij en onze ouders
verbonden met landschap en natuur, en steden ver van hier.
En langer nog. Want niets is er veranderd.
Het uur van liefhebben en geven,
ons werk en onze dromen,
wiens haan er kraait, wiens vogel valt,
de liefde die men op perkament
of via glasvezel verzendt: het is hetzelfde gebleven.

Ook als de dagen bitter zijn:
niemand is hier met zichzelf alleen.
Loop dus langs beken die de dorpen wakker strelen,
beleef het lichtend lint van de rivier bij vollemaan,
bezie het werk van waterrad, voel het papier
waarop ook jouw naam is geschreven.

Wat zeggen zij, de zuilen? Heeft ieder dorp een eigen kleur
zoals de mens verschilt en toch verwantschap kent?
Zijn hier de paden naar verschaalde kerken
waar men vandaag en over vele jaren bidt
voor zielenheil, geluk of kracht?
Is dat een reebok die daar ritselt, hoor je de vrede van de boer
die deze herfst een goede oogst verwacht?

Het zijn restanten van een tempel, symbolen van de tijd,
door ons gedragen, doorgegeven. Beloftes ook.
Wij staan immers niet stil. Ons leven stroomt als water
langs oevers van een rustige rivier
waarvan de bedding
eeuwig blijft.

Laurens Hoevenaren, dorpsdichter van de gemeente Brummen, voorgedragen op 21 april 2017 in Concordia te Brummen, ter gelegenheid van de opheffing van de Stichting ‘Brummen 1200’.
Bij deze gelegenheid bood de Culturele Stichting van de gemeente Brummen tekstborden aan voor de zes kunstwerken van Ralph Lambertz. Deze kunstwerken zijn in 1994 bij zes dorpen van de gemeente Brummen geplaatst ter gelegenheid van het 1200-jarig bestaan van Brummen.