Een carrousel van vergeten woorden
Voorbij is in het grondig verbouwde Concordia de tijd van mica kachelruitjes en muren die door vocht verspochten. Het stucwerk in het oude pand werd niet door een doe-het-zelver maar door een professionele stukadoor opnieuw gedaan. Van een veredelde koek-en-zopie in kermistijd werd het een levendig etablissement waar men binnen of buiten op het terras kan genieten van een bordeaux met een tournedostje.
In onze contreien buiten de dorpskernen zijn in zowel Oeken als Leuvenheim recentelijk onbewaakte spoorwegovergangen afgesloten. Dit lijkt in elk geval voor Oeken een aanwensel gebaseerd op de verklaringen van een klappermansgetuige omdat coûte que coûte het door ProRail al op voorhand verantwoorde resultaat van sluitingen gehaald moest worden. Het is zeker niet zo dat voetgangers in groten getale het parcours via het Oekense overpad overstaken. Deze ideeën over drommen onvoorzichtige wandelaars lijken eerder uit de tijd te stammen dat men slechts met een perronkaartje op het station kwam en daar de perronchef als een pietje-precies zijn spiegelei zag opsteken.
In Broek en Cortenoever lijkt de rust op dit moment redelijk gewaarborgd, al zal de provincie nog weifelen over de noodzaak van de plaatsing van windmolens. Naast dergelijke langetermijnplannen in het buitengebied zijn er ook woningbouwprojecten in Hall en de Elzenbos en centrumplannen in Brummen en Eerbeek die de gemoederen sterk bezig houden. Voor sommigen lijkt het een niemendalletje dat de doorvoer van vrachtwagens stante pede zou kunnen worden aangepast, anderen lijden ernstig schade door zo’n geüpdatete route.
Onze belangrijkste gezamenlijke opdracht is het dreigende ravijn te overbruggen tussen rechts en links, man en vrouw, boer en burger, gevaccineerd of ongevaccineerd, wat slechteriken ook proberen te bewerkstelligen. Liever spreken we met collegaatjes over een gedroomd vakantietje in een Middellandse Zeeland of wandelingen in de mooie omgeving van Empe en Voorstonden.
Of vertellen we over het eczeem van onze dreumesen en zijn we de apetrotse, maar secure chroniqueur van de avonturen en debacles van onze havoërs en vwo’ers. Daarin zoeken we naar overeenkomsten en maken we plezier. En daarom benadrukken we hier graag de charme van vergeetwoorden als kalkedotter en fonola. En halen we woorden als bakvis en blauwkous uit de oubliëtte of vergeetkelder omdat ze het leven leuker maken.